Τρίτη 10 Δεκεμβρίου 2013

Χριστούγεννα 2013- Αποστολή: Αι Βασίλης!

Καλημέρα σε όλους!
Το διάβασα σήμερα και είναι ίσως απ τα πιο αληθινά και συγκινητικά πράγματα που έχω διαβάσει για τον Άγιο Βασίλη.. έτσι σας το παρουσιάζω αναύλωτο.



     Κάθε χρόνο εκατομμύρια παιδιά γράφουν γράμματα στον Άγιο Βασίλη. Η Lucy, η κόρη της γνωστής συγγραφέα Martha Brockenbrough, έγραψε το γράμμα της και η μαμά της αποφάσισε να της απαντήσει με ένα γράμμα, το οποίο δημοσιεύθηκε στους Νew York Times.

«Αγαπητή Lucy,
    Σε ευχαριστώ για το γράμμα σου. Έκανες μια πολύ σωστή ερώτηση: "Είσαι ο Άι–Βασίλης;" Ξέρω ότι εδώ και πολύ καιρό το αναρωτιέσαι, αλλά ήθελα η απάντησή μου να είναι πολύ προσεκτική κι έπρεπε να σκεφτώ καλά τι θα σου πω.
Η απάντηση είναι όχι. Δεν υπάρχει ο Άι–Βασίλης.
     Είμαι όμως το άτομο που γεμίζει την κάλτσα σου με δώρα. Επίσης, διαλέγω και τυλίγω τα πακέτα που βρίσκεις κάτω από το δέντρο, με τον ίδιο τρόπο που η μαμά μου το έκανε για μένα, όπως και η δική της μαμά για εκείνη (και ναι, βοηθάει κι ο μπαμπάς). Φαντάζομαι πως κάποια μέρα θα το κάνεις κι εσύ για τα παιδιά σου και ξέρω ότι θα σου αρέσει να τα βλέπεις να τρέχουν προς το χριστουγεννιάτικο δέντρο το πρωί των Χριστουγέννων. Θα σου αρέσει να τα βλέπεις να κάθονται μπροστά στο δέντρο και τα προσωπάκια τους να φωτίζονται από τα λαμπιόνια του.
     Όμως αυτό δεν θα σε κάνει Άι–Βασίλη! Ο Άγιος Βασίλης είναι κάτι μεγαλύτερο και αυτό που κάνει διαρκεί περισσότερο από τη ζωή του καθενός μας. Είναι κάτι πολύ απλό, αλλά και πολύ σημαντικό: μαθαίνει στα παιδιά πώς να πιστεύουν σε κάτι που δεν έχουν ποτέ δει ή αγγίξει.
     Είναι πολύ σπουδαία και σημαντική δουλειά αυτή. Στην πορεία της ζωής σου θα χρειαστείς αυτήν την ικανότητα: να πιστεύεις στον εαυτό σου, στους φίλους σου, στα ταλέντα σου και στην οικογένειά σου. Επίσης, θα χρειαστεί να πιστέψεις σε πράγματα που δεν μπορείς να μετρήσεις ή να κρατήσεις στα χέρια σου. Μιλάω για την αγάπη, αυτήν τη σπουδαία δύναμη που θα φωτίσει μέσα σου τη ζωή, ακόμα και στις πιο σκοτεινές και κρύες στιγμές.
     Ο Άι–Βασίλης είναι ένας δάσκαλος κι εγώ υπήρξα μαθήτριά του και τώρα ξέρεις το μυστικό για το πώς κατεβαίνει μέσα από όλες αυτές τις καμινάδες την παραμονή των Χριστουγέννων: τον βοηθάνε όλοι οι άνθρωποι που γέμισαν την καρδιά τους με χαρά χάρη σ' εκείνον. Με τις καρδιές γεμάτες, άνθρωποι σαν τον μπαμπά σου κι εμένα αναλαμβάνουμε με τη σειρά μας να βοηθήσουμε τον Άι–Βασίλη να κάνει μια δουλειά που διαφορετικά θα ήταν αδύνατο να έρθει εις πέρας.
     Έτσι λοιπόν, όχι, δεν είμαι ο Άι–Βασίλης. Ο Άι–Βασίλης είναι αγάπη και μαγεία και ελπίδα και ευτυχία. Ανήκω στην ομάδα του και πλέον ανήκεις κι εσύ.
Σ' αγαπώ για πάντα
Η μαμά».

Δευτέρα 9 Δεκεμβρίου 2013

Χριστούγεννα 2013- Αποστολή: Μύλος των Ξωτικών!

Καλησπέρα σε όλους!
   Το είπα και το έκανα.. ...να μαι χαχαχα.. Ελπίζω να στε όλοι καλά και να το παλεύεται όπως μπορεί ο καθένας...Έφτασαν Χριστούγεννα.!!! Να σκεφτείς οτι κόντεψε να περάσει ένας χρόνος απ την προηγούμενη μου ανάρτηση...κωμικοτραγικό... χαχαχα. Τελοσπαντον είδα όλοι αρχίσατε τα Χριστουγεννιάτικα και των εορτών και ζήλεψα την ιδέα μάλλον περισσότερο..το πνεύμα των Χριστουγέννων μάλλον θέλει λίγο σπόξιμο φέτος..
   Αποφάσισα λοιπόν να σας "ξεναγήσω" στο Μύλο των εΞωτικών :P απ την παιδική οπτική γωνία..

Λοιπόν........... αυτό είναι το μεγαλύτερο γλειφιτζούρι που χει φτιαχτεί.. 
πως λένε "όποιος βαριέται να ζυμώσει 10μέρες κοσκινίζει" ? ε αυτό το φτιάχναν 15 :P


όπως βλέπετε έχει και "συρματόπλεγμα"... ναι είναι καλά προστατευμένο...αλλά μάλλον όχι για βροχή..αλλά για τα παιδάκια που θέλουν τρελαμένα να δοκιμάσουν λίγο....
και δεν ήταν λίγα αυτά που τα τραβούσαν απ το χέρι... 
Μη εκεί... Όχι εκεί... Από εδώ το βλέπουμε


Μπαίνοντας λοιπόν όλαααααα τα παιδάκια παίρνουν το διαβατήριο του Μύλου των ξωτικών..
μικρό δεν είμαι και γω?
Και είναι πραγματικόοοοοοοοοο!



Εδώ το λέει η εικόνα από μόνη της... 
Σας παραμύθι....... με ένα λαφάκι και ένα εΞωτικό εκεί δεξιά :P
Βέβαια ο φωτογράφος ήταν λίγο χαζούλης και σταβή η φωτό και με το πλαίσιο απ κάτω..αλλά είπαμε μικρά είμαστε ακόμα το 50 γενηθείς! :P
(ο φωτογράφος ε!)


Και ζωγραφική προσώπου ε! 
κανονική δυστυχώς όχι με σοκολάτα -ήταν κλειστό εκείνη τη μέρα εκεί-
αλλά δεν πτοούμαστε κάναμε 2 δράκους ως απέναντι παρακαλώ με μπόλικη χρυσόσκονη!!!
Χρυσόσκονη? Αφού είναι πράσινη και μπλέ!! έ άλλη ιστορία αυτή!
                                              


Και φτάσαμε.........
Ώωωωω!! Ναι Ναι φτάσαμε στο σπιτάκι του Αί- Βασίλη!!


Νάτος νάτος!!
(πόζα τα πιτριρίκια... ήθελα να ξέρα την διδάσκει το ένα στ άλλο? όλα τα πιτσιρίκια τα ίδια κάνουν! )



Αφού εκτελέσαμε με επιτυχία όλεεςςςςςςς της παρακάτω αποστολές που βρίσκονται στο χάρτη των ξωτικών...............


Γίναμε επιτέλους Επίτιμοι Βοηθοί του Αί- Βασίλη!!!
Γίουπιιιιιιιιιιιιι!!!  :D


    Αυτή ήταν μια μίνι ξενάγηση.. επιφυλάσσομαι για νέο επεισόδιο μιας και ο Μύλος θα είναι ανοιχτός για πολλές μέρες ακόμα... Χώρια ότι τα ξαδέρφια μου και ο βαφτιστήρας μου θέλουν να είναι κάθε μέρα εκεί... και απ ότι μου είπαν....... έχει και  ένα τέλειο χωνάκι με μερέντααααααα!!! .......για τα καλά παιδάκι μόνο ε!

    Είχατε δίκιο τελικά πολύ το χάρηκα όλο αυτό ακόμα και μόνο σαν σκέψεις.. Ελπίζω όμως όλοι αυτές της μέρες να καταφέρετε να αφήσετε στην άκρη τα οποιαδήποτε προβλήματα ή κακιές σκέψεις και να χαμογελάστε, να χαρείτε και να παίξετε σαν παιδιά............. με τον ήλιο...με τον ουρανό........τα πουλιά.......τα λουλούδια....με το τίποτα......γιατί δεν χρειάζονται όλα αυτά τα υλικά για να χαρείς...φτάνει να είσαι αληθινός και ανοιχτός στους ανθρώπους!

Δεν θα μπορούσα να μην σας αφήσω με ένα υπέροχο βιντεάκι ένος μπόμπιρα που ανοίγει το πρώτο του δώρο......




Τετάρτη 17 Ιουλίου 2013

Νέα Αρχή

    Καλησπέρα σε όλους απ το καινούργιο φτωχικό μου.Το παλιό μάλλον "θύμωσε" που χα καιρό να το παιδέψω και δεν μ αφήνει να περάσω....Η αλήθεια είναι οτι δεν θέλω να σας μπάσω στα βαθιά με την μια,για αυτό σκέφτηκα αυτό για αρχή..

   Μπαίνοντας στη διαδικασία να φτιάξω καινούργιο ιντερνετικό σπιτικό αναλογίστηκα πόσο καιρό βρίσκομαι "εδώ",τους λόγους,αλλά και όλη την μέχρι τώρα πορεία μου.Με ένα πρόχειρο υπολογισμό είμαι στο ιντερνετικό λεωφορείο περίπου 5χρόνια και κάτι..και οφείλω να ομολογήσω άκρος γεμάτα χρόνια..Με τα καλά τους,τα δύσκολα,αλλά και τα άσχημα του,ίσως όπως και κάθε δρόμος που διαχίζουμε χωρίς να ξέρουμε..Ακόμα δεν έχω απάντηση ούτε στον εαυτό μου αν μπορούσα να γυρίσω το χρόνο αν θα επελεγα αυτή την οδό,έχω ευχάριστες αναμνήσεις,χαρές,Φίλους που ξέρω οτι αν χρειαστώ οτιδήποτε θα τρέξουν να βρεθούν δίπλα μου,πράγμα που ίσως δύσκολα θα μπορούσα να πω για κάποιον φίλο απ το περιβάλλον γύρω μου,γέλια μέχρι δακρύων,χωρίς βέβαια να λησμονώ να αναφέρω το θαύμα του έρωτα της ζωής μου,παρ όλα αυτά δεν έλειψαν και οι στεναχώριες από ανθρώπους που κάθε άλλο από σωστές επιλογές ήταν,από την επαναφορά στο κόσμο της μοναξιάς μόλις η οθόνη έσβηνε, από παθήματα Φίλων που αν είσαι εκεί για αυτούς δεν γίνεται να μην τους νιώσεις,αλλά και για τον "αποχωρισμό" κάποιον απ αυτούς γιατί έτσι το επέλεξε η ζώη..ας είναι καλά εκεί απ όπου μας κοιτάζουν..Θυμάμαι πριν καιρό σκέφτηκα να αποτρέψω κάποιον όταν με ρώτησε για όλα αυτά ίσως γιατί ήθελα να τον προστατέψω απ βαθιές επιλογές που κρύβαν λάθος επιλογές με λάθος τρόπος.Ο τρόπος δεν είναι να μην δοκιμάζεις,αλλά να το κάνεις με προσοχή και με ακέρια βήματα..

   Ο φόβος της μοναξιάς,η λαχτάρα να μοιραστείς τις σκέψεις σου,την κρυμμένη σου αγάπη,όταν έχεις πολλά να δώσεις και δεν υπάρχει κάνεις για να δεχθεί το μεγαλείο του κάθε άνθρωπος κρύβει μέσα του όντας αληθινός και αγνός σε κάνουν ανυπόμονο,επιπόλαιο,απρόσεχτο και εύκολα πληγώνεσαι ακόμα περισσότερο.Από κει και πέρα είναι θέμα ανθρώπου και της αντοχής του αν θα καταφέρει να σηκωθεί ή να κατρακυλήσει ακόμα πιο χαμηλά αν όντος υπάρχει πιο χαμηλά..

     Κάποιες φορές κοιτώντας γύρο χωρίς αίτια και σκοπό βρίσκεις τους πραγματικούς θησαυρούς, και τα πάντα σου φαίνονται πολύτιμα, απ τον αέρα που αναπνέεις,ως τον ουρανό,τα πουλιά,τ αστέρια,το φεγγάρι,κάποια υπάρχουν χωρίς να ρωτούν γιατί απλά υπάρχουν και περιμένουν εσένα να τα παρατηρήσεις.Με τους ανθρώπους είναι κάπως διαφορετικά τα πράγματα,δεν έχουν τόσο υπομονή αλλά ούτε και τόσο χρόνο..η ζωή είναι μικρή..ίσως αν λέγαμε αυτό που σκεφτόμασταν,αν είμασταν αληθινοί τότε όλα θα ήταν καλύτερα αλλά κυρίως δεν θα υπήρχε αυτή η αναμονή και η αμφιβολία που καταρρακώνει τους ανθρώπους σε καιρούς στασιμότητας.

   Είναι πραγματικά αστεία η ροή του χρόνου αν το καλοσκεφτεί κανείς,τη μια κυλά αργαααααααααα και συ πασχίζεις να σπρώξεις να τρέξεις να κινήσεις γη και ουρανό....και όταν αφήνεσαι όλα τρέχουν με την ταχύτητα του φωτός,το αύριο γίνεται χτες,το μέλλον παρόν,και το παρόν παρελθόν σαν πλημμύρα που παρασέρνει τα πάντα αλλά με γλυκό τρόπο, είτε αυτά είναι όμορφα είτε δύσκολα γεγονότα στη ζωή. Δεν ξέρω αν υπάρχει πραγματικός ενιαίος ορισμός για την ευτυχία ή την επιτυχία στη ζωή,αλλά για εγώ αυτό θα ονόμαζα ευτυχία.Να μπορείς να αναταποκριθείς στις προκλήσεις της ζωής, που δεν είναι λίγες, όμορφες ή όχι, καλές ή κακές, όταν μπορείς να αντικαταστήσεις τη λέξη "κακίες" με το "απλά δύσκολες", όταν έχεις ένα χέρι να κρατηθείς,δύο μάτια μέσα τους να χαθείς, ένα χαμόγελο ζεστό που απ το πρόσωπο φτάνει στην ψυχή,στην καρδιά. Κανείς δεν μπορεί να σου υποσχεθεί οτι μπορεί να διορθώσει ή να φτιάξει τα πάντα αλλά μπορεί τουλάχιστον να σου υποσχεθεί οτι θα είναι ΕΚΕΙ όταν τον χρειαστείς,είτε αυτός λέγεται Φίλος/η είτε ταίρι είτε τον δικό του "κωδικό" στη καρδιά σου.

     Πέντε χρόνια σίγουρα δεν μπορούν να στριμωχτούν σε γραμμές μιας σελίδας και θα ήταν άδικο αυτό απ όλες τις απόψεις,αποτελούν βαθιά χαραγμένες αναμνήσεις.Το σίγουρο είναι όμως ότι μεγάλωσα πραγματικά, ότι ωρίμασα μέσα μου, κατάφερα να σταθώ στα πόδια μου,κράτησα τους Φίλους όσο πιο κοντά μου μπορώ αλλά και τους εχθρούς μου μακριά χωρίς να κρατάω κακία για κανέναν, ναι έχω πίκρα μέσα μου αλλά πάντα θα ελπίζω οτι ο καθένας είχε τους λόγους του.

    Είναι εκπληκτικό ακόμα και μέσα απ ένα άψυχο μέσων να ξεδιπλώνεται ένας ολόκληρος μαγικός κόσμος που πότε δεν θα μπορούσα εγώ προσωπικά να φανταστώ ή το αίσθημα της χαράς που μπορεί να νιώσει κανείς βρίσκοντας κάποιον "χαμένο" Φίλο, ίσως ακόμα και έτσι η μοίρα να φροντίζει να μην χάνονται πότε..

  Τα λόγια δεν τελειώνουν ποτέ ακόμα και αν τελειώσουν όλα τα "χαρτιά" και όλα τα "μελάνια"...........